Fw 189C/V-6
Niemiecki samolot szturmowy
Wiosną 1937 roku, w oparciu o doświadczenia hiszpańskiej wojny domowej, niemiecki Departament Techniczny opracował wymagania dotyczące samolotu szturmowego. Do bezpośredniego wsparcia oddziałów na polu bitwy i przełamania głęboko zakorzenionej obrony wroga potrzebny był dwusilnikowy samolot o niewielkich rozmiarach, niezawodnej ochronie pancerza i potężnym uzbrojeniu. Rozważano projekty czterech firm, w tym Focke-Wulf. W ramach konkursu specjaliści z tej firmy przekształcili Fw 189V-1 z dwoma silnikami Argus As 410 w dwumiejscowy samolot szturmowy. Główna część konwersji polegała na zastąpieniu centralnej gondoli opancerzoną kabiną mieszczącą pilota i strzelca. Wyprodukowano kilka wariantów, a trzeci samolot z eksperymentalnej serii, Fw 189V-6, stał się samolotem szturmowym Fw 189C. Był on wyposażony w mocniejsze silniki, a jego uzbrojenie obejmowało 2 działka MG-FF 20 mm i 4 karabiny maszynowe MG17, podczas gdy uzbrojenie obronne składało się z karabinów maszynowych MG81. Samolot przeszedł testy w Rechlinie jesienią 1940 roku, ale pomimo dobrych wyników nie wszedł do produkcji. Nieco później podstawowym samolotem szturmowym Luftwaffe stał się jednosilnikowy Hs 129A.