M15 Special 40mm CGMC (Combination Gun Motor Carriage) to amerykański pojazd samobieżny przeciwlotniczy z okresu II wojny światowej, wyposażony w kombinację działka automatycznego 40mm Bofors i sprzężonego z nim karabinu maszynowego kalibru .50 (12,7mm). Został zaprojektowany, aby zapewnić mobilne wsparcie przeciwlotnicze dla jednostek naziemnych, choć był także skuteczny przeciwko celom naziemnym dzięki swojej dużej sile ognia.
Pojazd opierał się na podwoziu czołgu lekkiego M3 lub M5 (Stuart), co zapewniało mu stosunkowo dobrą mobilność na polu walki. M15 był jednym z elementów rodziny pojazdów CGMC, do której należały także M16 (wyposażony wyłącznie w karabiny maszynowe kalibru .50 w konfiguracji quad-mount) oraz inne warianty.
Produkcja M15 rozpoczęła się w 1943 roku, a pojazdy te były używane przez siły zbrojne Stanów Zjednoczonych w różnych teatrach działań wojennych II wojny światowej, w tym w Europie i na Pacyfiku. Mimo że jego głównym zadaniem było zwalczanie zagrożeń powietrznych, praktyczne użycie pokazało, że był on również skuteczny przeciwko piechocie i lekko opancerzonym celom naziemnym.
Po zakończeniu wojny, w miarę jak technologie przeciwlotnicze i wymagania dotyczące mobilności ewoluowały, M15 i inne pojazdy CGMC zostały stopniowo wycofywane z użycia, zastąpione przez nowocześniejsze systemy przeciwlotnicze. Pomimo tego, M15 pozostaje ciekawym przykładem technologii wojskowej swojej ery i jest popularnym tematem wśród modelarzy i historyków wojskowości.