Japoński lekki krążownik „Kashii” był jednym z okrętów typu Katori, zaprojektowanych głównie jako okręty szkolne i pomocnicze jednostki flagowe dla Cesarskiej Marynarki Wojennej Japonii przed i w czasie II Wojny Światowej. Podobnie jak inne jednostki swojego typu, „Kashii” pełnił różnorodne role, od szkolenia kadry marynarki po pełnienie funkcji pomocniczych w czasie konfliktu.
„Kashii” został zwodowany w 1941 roku i wszedł do służby w 1942 roku. Jego uzbrojenie, podobnie jak w przypadku innych okrętów typu Katori, było skromniejsze niż na typowych krążownikach bojowych, obejmując cztery działa kalibru 140 mm, uzbrojenie przeciwlotnicze i torpedy. Ta konfiguracja uzbrojenia odzwierciedlała jego pierwotną rolę jako okrętu szkolnego, choć w czasie wojny okręty te były dostosowywane do wykonywania bardziej bojowych zadań.
Podczas II Wojny Światowej „Kashii” był wykorzystywany w różnych misjach, w tym jako transportowiec i okręt wsparcia. Jego działania obejmowały przewożenie żołnierzy, zaopatrzenia oraz uczestnictwo w operacjach eskortowych, co było typowe dla okrętów Cesarskiej Marynarki Wojennej, które były zmuszone do pełnienia wielorakich ról z powodu rosnących potrzeb operacyjnych i strat ponoszonych przez japońską flotę.
„Kashii” został zatopiony 19 stycznia 1945 roku przez amerykańskie samoloty podczas ataku na konwój w Zatoce Cam Ranh w dzisiejszym Wietnamie. Jego strata była częścią szerszych działań alianckich mających na celu ograniczenie zdolności japońskich sił morskich do prowadzenia działań wojennych i wsparcia logistycznego w ostatnich miesiącach konfliktu.
Zatopienie „Kashii” i innych okrętów typu Katori ilustruje wyzwania, przed którymi stanęła japońska marynarka wojenna w obliczu coraz większej przewagi aliantów na Pacyfiku, a także pokazuje adaptacyjność i wielozadaniowość, które były wymagane od japońskich okrętów w trakcie wojny.