Japoński lekki krążownik „Katori” był okrętem wiodącym typu Katori, służącym w Cesarskiej Marynarce Wojennej Japonii. Typ Katori został zaprojektowany głównie jako okręty szkolne i pomocnicze jednostki flagowe przed i w czasie II Wojny Światowej. Chociaż nie były one przeznaczone do pełnienia głównych ról bojowych na miarę innych klas krążowników używanych przez Japonię podczas wojny, okręty typu Katori odgrywały ważne funkcje w szkoleniu i przygotowaniu personelu oraz jako jednostki wsparcia.
„Katori” został zwodowany w 1939 roku i wszedł do służby w 1940 roku. Jego uzbrojenie było stosunkowo skromne w porównaniu z bardziej zaawansowanymi krążownikami, obejmując cztery działa kalibru 140 mm, kilka mniejszych dział przeciwlotniczych i torpedy. Mimo ograniczonego uzbrojenia, „Katori” i jego siostrzane okręty były cenne dla marynarki wojennej z powodu ich roli w edukacji i szkoleniu kadry oficerskiej oraz załóg.
W trakcie swojej służby, „Katori” został użyty w różnych misjach pomocniczych i szkoleniowych. Jego działania bojowe były ograniczone, ale w miarę postępów wojny i zmieniającej się sytuacji strategicznej na Pacyfiku, nawet okręty o pierwotnie niewojennych rolach zostały zmuszone do pełnienia bardziej aktywnych funkcji w konflikcie.
„Katori” spotkał swój koniec w lutym 1944 roku podczas operacji Hailstone, serii ataków przeprowadzonych przez amerykańskie lotnictwo i marynarkę wojenną na japońską bazę w Truk (obecnie Chuuk) na Pacyfiku. Zatopienie „Katori” przez siły amerykańskie podkreślało rosnącą przewagę aliantów w działaniach morskich i lotniczych na Pacyfiku w końcowych etapach wojny.
Okręty typu Katori, w tym sam „Katori”, są pamiętane jako ważne elementy struktury szkoleniowej i logistycznej japońskiej marynarki wojennej, odgrywające kluczową rolę w przygotowaniu Japonii do i w trakcie działań wojennych, pomimo ich ograniczonej roli w bezpośrednich starciach bojowych.