Japoński niszczyciel „Maikaze” należał do klasy Kagerō, jednej z najbardziej zaawansowanych i skutecznych serii niszczycieli służących w Cesarskiej Marynarce Wojennej podczas II Wojny Światowej. Okręty klasy Kagerō były znane z doskonałych właściwości morskich, potężnego uzbrojenia torpedowego oraz znaczącej zdolności obrony przeciwlotniczej, co czyniło je kluczowymi jednostkami w licznych operacjach morskich wojny na Pacyfiku.
„Maikaze” został zwodowany w 1939 roku i wcielony do służby w 1941 roku. Podobnie jak inne niszczyciele swojej klasy, był wyposażony w osiem wyrzutni torpedowych kal. 610 mm (24 cale) dla torped Typ 93, potocznie nazywanych "Długimi Lancami". Te torpedy były wyjątkowo skuteczne na dużych dystansach i stanowiły główne uzbrojenie ofensywne niszczycieli klasy Kagerō.
Oprócz mocy ognia torpedowej, „Maikaze” dysponował sześcioma działami kal. 127 mm rozmieszczonymi w trzech podwójnych wieżach, które służyły zarówno do ataków na cele nawodne, jak i jako obrona przeciwlotnicza. Okręt był także wyposażony w mniejsze działa przeciwlotnicze oraz zestawy do zwalczania okrętów podwodnych, w tym wyrzutnie bomb głębinowych.
W trakcie swojej służby, „Maikaze” brał udział w wielu ważnych operacjach wojennych, w tym w bitwie o Midway, operacjach na Wyspach Salomona, a także w licznych misjach eskortowych i atakach torpedowych na alianckie okręty. Jego działania były częścią szerszego wysiłku Cesarskiej Marynarki Wojennej mającego na celu utrzymanie kontroli nad strategicznymi obszarami Pacyfiku.
Niestety, podobnie jak wiele innych okrętów japońskich, „Maikaze” spotkał tragiczny koniec. Został zatopiony w lutym 1944 roku, co oznaczało utratę doświadczonej załogi i cennego okrętu wojennego. Strata „Maikaze” była częścią serii strat, które Cesarska Marynarka Wojenna poniosła w późniejszym okresie wojny, co znacząco wpłynęło na jej zdolności operacyjne.
Dziedzictwo „Maikaze” i innych niszczycieli klasy Kagerō podkreśla ich rolę jako jednych z najbardziej zaawansowanych i skutecznych okrętów wojennych swoich czasów, a także przypomina o trudach i poświęceniu załóg, które na nich służyły.