Academy 12612 SU-22 FITTER 1/144

Academy 12612 SU-22 FITTER 1/144

Plastikowy model do sklejania. Nie zawiera kleju ani farb.

Su-17 (oraz jego wersje eksportowe Su-20 i Su-22), oznaczenie NATO Fitter – jednomiejscowy samolot myśliwsko-bombowy, średniopłat o zmiennej geometrii skrzydeł – kąt skosu regulowany skokowo w zakresie od +28° do +68°, konstrukcja metalowa półskorupowa, podwozie chowane w locie z kółkiem przednim, kabina hermetyzowana z fotelem katapultowym. Zaprojektowany w biurze konstrukcyjnym Pawła Suchoja, produkowany w ZSRR. Wszedł do służby w 1970 roku. Obecnie używany jest przez 5 państw: Polskę, Angolę, Syrię, Wietnam i Jemen.  Na początku lat 60 XX w. w biurze konstruktorskim Suchoja podjęto prace nad poprawą właściwości startu i lądowania, oraz udźwigu uzbrojenia samolotu myśliwsko-bombowego Su-7. Wstępne prace zaowocowały wyposażeniem Su-7 w startowe silniki rakietowe i spadochron hamujący, jednak nie przyniosło to wystarczających rezultatów. W roku 1963 rozpoczęły się prace nad samolotem eksperymentalnym S-22I (inaczej Su-7IG). S-22I zachował wszystkie elementy konstrukcyjne Su-7 oprócz skrzydła, które otrzymało ruchome końcówki. Takie rozwiązanie umożliwiło pozostawienie niezmienionej konstrukcji podwozia, a także zapewniło niewielkie przemieszczenie środka parcia aerodynamicznego. S-22I został oblatany 2 sierpnia 1966. Początkowo skrzydło można było ustawiać jedynie w dwóch skrajnych położeniach, później zastosowano układ hydrauliczno-mechaniczny GMP22, który umożliwiał ustawienie skrzydła w dowolnym położeniu między 30° a 63°. Pomimo wzrostu masy skrzydła i mniejszego zapasu paliwa, niż w wyjściowym Su-7, zasięg samolotu zwiększył się, dzięki lepszym własnościom aerodynamicznym. W 1968 roku zbudowano kolejny prototyp, S-32. W samolocie tym dodano owiewkę łączącą kabinę ze statecznikiem pionowym, zastosowano otwieraną do góry osłonę kabiny pilota, zamiast odsuwanej do tyłu, przebudowano niektóre instalacje oraz zamontowano na każdym skrzydle dwie belki do podwieszania uzbrojenia. Samolot wyposażony był w silnik Lulka AL-7F-1-250 o ciągu 94,1 kN.

The Sukhoi Su-17 (izdeliye S-32) is a variable-sweep wing fighter-bomber developed for the Soviet military. Its NATO reporting name is "Fitter". Developed from the Sukhoi Su-7, the Su-17 was the first variable-sweep wing aircraft to enter Soviet service. Two subsequent Sukhoi aircraft, the Su-20 and Su-22, have usually been regarded as variants of the Su-17. The Su-17/20/22 series has had a long career and has been operated by many other air forces of including the Russian Federation, other former Soviet republics, the former Warsaw Pact, countries in the Arab world, Angola and Peru. Shortly after the Su-7 fighter-bomber was put into service, the Sukhoi Design Bureau was ordered to develop a deep modernization program for the aircraft in the early 1960s. The program would be aimed primarily at updating on-board avionics and the takeoff/landing performance characteristics. The concept of variable-geometry wings - something gaining wider attention at that time - was adopted as well. The program was to be led by Sukhoi's head designer, Nikolay Zyrin.