Bronco FB4010 PLA P-51D/K Mustang 1949 Parade 1/48
8 szt.
24,31
EUR*
* z podatkiem VAT
X
-
Załączniki bezpieczeństwa
Załczniki do produktuZałączniki dotyczące bezpieczeństwa produktu zawierają informacje o opakowaniu produktu i mogą dostarczać kluczowych informacji dotyczących bezpieczeństwa konkretnego produktu
-
Informacje o producencie
Informacje o producencieInformacje dotyczące produktu obejmują adres i powiązane dane producenta produktu.Bronco
-
Osoba odpowiedzialna w UE
Osoba odpowiedzialna w UEPodmiot gospodarczy z siedzibą w UE zapewniający zgodność produktu z wymaganymi przepisami.
Bronco FB4012 North American F-51D Mustang 1/48
Plastikowy model samolotu do sklejania. Nie zawiera Kleju ani farby.
North American P-51 Mustang – amerykański jednosilnikowy myśliwiec okresu drugiej wojny światowej zaprojektowany na zlecenie RAF-u, produkowany w zakładach North American Aviation (NAA) w Stanach Zjednoczonych (zakłady w Kalifornii i Teksasie) oraz w znacznie mniejszej liczbie przez Commonwealth Aircraft Corporation w Australii. Używany był przez USA i ich sojuszników zarówno podczas drugiej wojny światowej, jak i wojny koreańskiej (jako samolot szturmowy). Udana konstrukcja z 1940 roku sprawiła, że ostatni projekt samolotu bojowego opartego na P-51 zamknięto dopiero w 1986 roku, kończąc tym samym 46 lat rozwoju jednej konstrukcji. Obecnie wiele z tych maszyn znajduje się w rękach prywatnych. Latają one podczas pokazów i zawodów sportowych. Ogółem wyprodukowano 15-16 tys. mustangów.
Zaprojektowany na zamówienie brytyjskiego lotnictwa wojskowego Royal Air Force (RAF), stał się jednym z najlepszych myśliwców swojego czasu. Przed wybuchem wojny zakłady NAA w Inglewood produkowały na zamówienie Brytyjczyków i Francuzów samoloty szkoleniowe NA-16 Harvard. Ta współpraca sprawiła, że pod koniec 1939 roku RAF zasugerował produkcję w zakładach NAA na licencji Curtissa części myśliwców P-40 Tomahawk zamówionych przez Wielką Brytanię pod oznaczeniem Hawk 81. W krótkim czasie zarząd NAA doszedł do wniosku, że używając tego samego silnika Allison V-1710-F3R można wyprodukować znacznie lepszą maszynę. Propozycja ta została przedstawiona Brytyjczykom w styczniu 1940 roku. Pomysł został zaakceptowany i po przedstawieniu ogólnego planu podpisano 23 maja 1940 umowę na produkcję prototypu NA-73X. Prototyp oblatano 26 października 1940. Po kilku zmianach, w tym przebudowie wlotu chłodnicy i dalszych trzech lotach prototyp, wskutek błędu pilota, musiał awaryjnie lądować, co spowodowało wyłączenie go na pewien okres z dalszych prac. Jednak dotychczasowe wyniki wystarczyły, aby RAF złożył zamówienie na 320 egzemplarzy NA-73, które otrzymały brytyjskie oznaczenie Mustang Mk. I. Zamówienie miało zostać zrealizowane do 30 września 1941.
Aby rozpocząć produkcję, NAA musiało uzyskać zgodę US Army na rozbudowę zakładów. Uzyskano ją z prośbą o udostępnienie dwóch NA-73 do testów dla lotnictwa amerykańskiego (USAAF). Lotnictwo amerykańskie otrzymało czwarty i piąty egzemplarz serii produkcyjnej. Otrzymane maszyny przemianowano na XP-51.
The North American Aviation P-51 Mustang is an American long-range, single-seat fighter and fighter-bomber used during World War II and the Korean War, among other conflicts. The Mustang was designed in April 1940 by a design team headed by James Kindelberger[6] of North American Aviation (NAA) in response to a requirement of the British Purchasing Commission. The Purchasing Commission approached North American Aviation to build Curtiss P-40 fighters under license for the Royal Air Force (RAF). Rather than build an old design from another company, North American Aviation proposed the design and production of a more modern fighter. The prototype NA-73X airframe was rolled out on 9 September 1940, 102 days after the contract was signed, and first flew on 26 October.
The Mustang was designed to use the Allison V-1710 engine, which had limited high-altitude performance in its earlier variants. The aircraft was first flown operationally by the Royal Air Force (RAF) as a tactical-reconnaissance aircraft and fighter-bomber (Mustang Mk I). Replacing the Allison with a Rolls-Royce Merlin resulted in the P-51B/C (Mustang Mk III) model and transformed the aircraft's performance at altitudes above 15,000 ft (4,600 m) (without sacrificing range),[9] allowing it to compete with the Luftwaffe's fighters.[10] The definitive version, the P-51D, was powered by the Packard V-1650-7, a license-built version of the two-speed two-stage-supercharged Merlin 66, and was armed with six .50 caliber (12.7 mm) AN/M2 Browning machine guns.
From late 1943, P-51Bs and P-51Cs (supplemented by P-51Ds from mid-1944) were used by the USAAF's Eighth Air Force to escort bombers in raids over Germany, while the RAF's Second Tactical Air Force and the USAAF's Ninth Air Force used the Merlin-powered Mustangs as fighter-bombers, roles in which the Mustang helped ensure Allied air superiority in 1944.The P-51 was also used by Allied air forces in the North African, Mediterranean, Italian and Pacific theaters. During World War II, Mustang pilots claimed to have destroyed 4,950 enemy aircraft.
At the start of the Korean War, the Mustang, by then redesignated F-51, was the main fighter of the United States until jet fighters, including North American's F-86, took over this role; the Mustang then became a specialized fighter-bomber. Despite the advent of jet fighters, the Mustang remained in service with some air forces until the early 1980s. After the Korean War, Mustangs became popular civilian warbirds and air racing aircraft.
Polecamy