Plastikowy model do sklejania. Nie zawiera kleju ani farb.
Kiedy Niemcy zaatakowali ZSRR w 1941 r., dla USA stało się jasne, że możliwości zaangażowania się w konflikt rosną jeszcze bardziej; z tego powodu sam prezydent Roosevelt zlecił produkcję czołgu M4. Było to tylko częściowo nowe, wywodzące się z poprzedniego czołgu M3 „Grant”, od którego różniło się kilkoma istotnymi innowacjami, takimi jak tłumienie dodatkowej kopuły i jej armaty 37 mm oraz górnego kadłuba, spawanego lub odlewanego. „Generał Sherman”, jak nazywano nowy czołg, został wyposażony w armatę 75 mm, jednak okazało się, że jest ona niewystarczająca do stawienia czoła niemieckim czołgom, co doprowadziło do szeregu modyfikacji – m.in. całkowicie nowa jednoczęściowa wieża kal. 76 mm, wydajniejsza od poprzedniej i z dodatkowym pancerzem – co dało początek modelowi M4 A1. Umieszczony w Internecie od stycznia 1944 roku nowy model, którego do końca wojny wyprodukowano około 3400 egzemplarzy, pomimo ulepszeń, ujawnił liczne niedociągnięcia w zakresie ochrony: załogi „Shermana” w rzeczywistości często były zmuszane do dodatkowo chronić boki i przód zbiorników za pomocą worków z piaskiem i spawając fragmenty torów w najbardziej narażonych miejscach; w niektórych przypadkach na „Shermanach” nakładano nawet stalowe płyty lub bloki betonowe. Czołg jednak, także dzięki swojej przewadze liczebnej, był w stanie walczyć z niemieckimi czołgami, wykorzystując swoją mobilność i doskonałe działo kal. 76 mm. Począwszy od lądowania w Normandii brała udział we wszystkich fazach wojny w Europie na frontach zachodnim i południowym.