Siły Powietrzne Królewskiej Marynarki Wojennej na początku II wojny światowej składały się z 20 eskadr, w sumie 232 samolotów. Do zadań lotnictwa morskiego należało rozpoznanie, wykrywanie pancerników, działania ofensywne przeciwko okrętom wojennym i statkom handlowym wroga oraz ochrona przed okrętami podwodnymi i samolotami wroga. Eskadry posiadały zazwyczaj 9-12 samolotów tego samego typu, chociaż czasami ich skład był mieszany. Godną uwagi cechą brytyjskiego lotnictwa morskiego przed II wojną światową była znaczna liczba samolotów dwupłatowych. Wynikało to z ich doskonałych właściwości latających podczas lądowań na pokładzie na otwartym morzu. Jednomiejscowy dwupłatowiec myśliwski Gloster Sea Gladiator był produkowany od 1938 roku i był morską wersją lądowego myśliwca Gladiator. Wersja pokładowa różniła się od wersji lądowej wzmocnionym dolnym skrzydłem, zmodyfikowanym wyposażeniem, hakiem ogonowym do lądowania i tratwą ratunkową umieszczoną pod kadłubem. Pomiędzy grudniem 1938 a lutym 1939 wyprodukowano 60 samolotów Gloster Sea Gladiator, a dodatkowe 38 samolotów uzyskano w wyniku konwersji lądowych myśliwców Gladiator Mk.II.