Answer AA48001 PZL W-3 Sokół Police Helicopter 1/48

Answer AA48001 PZL W-3 Sokół Police Helicopter 1/48

Plastikowy model helikoptera do sklejania. Zestaw nie zawiera kleju ani farb.

PZL W-3 Sokół – śmigłowiec wielozadaniowy konstrukcji i produkcji polskiej z PZL Świdnik. Produkowany w wielu wariantach i od 1985 wyprodukowany w około 150 egzemplarzach. Używany jest m.in. w takich krajach jak Polska, Czechy, Mjanma, Hiszpania, Korea Południowa, Zjednoczone Emiraty Arabskie, Niemcy, Wietnam, Filipiny i Rosja.
Pierwsze seryjne dziesięć maszyn otrzymało oznaczenie W-3. Było to dziesięć maszyn (310201-310210), z których pierwszą, oznaczoną SP-PSF, oblatano w 1987.

Próby uzyskania dla nowej maszyny certyfikatu w ZSRR przedłużały się, co skłoniło świdnicką fabrykę do uzyskania takiego dokumentu w kraju. Główny Inspektorat Lotnictwa Cywilnego wydał tymczasowy certyfikat 26 września 1988 co pozwoliło kontynuować produkcję seryjną. Jednocześnie rozpoczęto pracę nad wersją reanimacyjną i uzbrojoną.

Drugą serię liczącą 23 śmigłowce i 2 kadłuby, które miały służyć dalszym testom rozpoczynał W-3 Państwowej Inspekcji Radiowej. Powstały na jej zamówienie SP-SUI (nr fabr. 310301) miał specjalny maszt antenowy opuszczany pionowo w dół. 17 marca 1990 oblatano prototyp W-3U Salamandra (nr fabr. 360317), który miał być uzbrojony w zasobniki Mars-2, B8-10, ZR-8, oraz pochodzący z Mi-24W system rakiet naprowadzanych 9M114 oraz stałe działko GSz-23Ł. Śmigłowiec został przetestowany, lecz wojsko nie było zainteresowane jego zakupem. Śmigłowiec rozbrojono i przerobiono na maszynę transportową i jako taką sprzedano Birmie. Kilka lat później w kooperacji z południowoafrykańskim koncernem zbrojeniowym Denel po raz kolejny pracowano nad uzbrojoną wersją. Na śmigłowcu SP-SUW (nr fabr. 310318) przetransportowanym do RPA firma Kentron zamontowała uzbrojenie tworząc W-3K, który zarejestrowany jako ZU-AGU był testowany do 1994 roku. Na tej samej maszynie, która ponownie latała w Polsce jako SP-SUW w 1999 testowano francuskie rakiety systemu HOT-3/VIVIANE.

Trzecia seria liczyła 19 śmigłowców i 1 kadłub przeznaczony do prób naziemnych. Dziewięć z nich zakupiła Birma. Maszyna o nr fabr. 390411 pozostała w fabryce stanowiąc podstawę do skonstruowania prototypu W-3RM. Pochodzący z tej serii śmigłowiec o nr fabr. 330414 trafił do 103 Pułku Lotniczego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych, a po reformie używany jest przez Straż Graniczną jako SN-30XG (wcześniej PL-30XG). W 1993 jedna z maszyn w wersji W-3T z numerem bocznym 0417 trafiła na wyposażenie Wojska Polskiego. Później została przebudowana na W-3RL. Inna maszyna, o nr fabr. 310420 stała się platformą do zbudowania prototypu W-3A, który 31 maja 1993 uzyskał w Federalnym Zarządzie Lotnictwa amerykański certyfikat poświadczający zgodność z przepisami FAR-29. Później maszyna ta latała jako SP-PSK, a następnie SP-SSK, po czym trafiła do 103 Pułku Lotniczego MSW z n/b 420. Obecnie służy w lotnictwie policji.