Great Wall Hobby L1008 B-52H Stratofortress Strategic Bomber 1/144

Great Wall Hobby L1008 B-52H Stratofortress Strategic Bomber 1/144

Plastikowy model samolotu bombowego do sklejania. Zestaw modelarski nie zawiera kleju ani farb.

Boeing B-52 Stratofortress – amerykański bombowiec strategiczny dalekiego zasięgu. Oblatany w 1952 roku, stosowany bojowo między innymi w wojnie wietnamskiej i pierwszej wojnie w Zatoce Perskiej.
Stratofortress opracowano jako nowy rdzeń sił Strategic Air Command, w której to roli miała zająć miejsce Convairów B-36 Peacemakerów[2]. Pierwszy lot prototypu YB-52 odbył się 15 kwietnia 1952; pilotował Tex Johnston[3]. Pierwsza wersja seryjna B-52A została oblatana w 1954 roku, lecz zbudowano tylko 3 egzemplarze do badań. Pierwsza wersja wielkoseryjna B-52B weszła do służby w 1955[1]. Oprócz dwóch prototypów XB-52 i YB-52, wyprodukowano do 1962 roku 3 B-52A, 50 B-52B, 35 B-52C, 170 B-52D, 100 B-52E, 89 B-52F, 193 B-52G i 102 B-52H[1].
W szczytowym okresie służby samolotu, w 1963 roku, lotnictwo strategiczne USA miało 650 B-52, zgrupowanych w 42 dywizjonach na 38 lotniskach[4]. W latach 60. rakiety międzykontynentalne przejęły główną rolę w amerykańskich siłach jądrowych, a nieustannie ulepszana radziecka obrona przeciwlotnicza postawiła pod znakiem zapytania skuteczność B-52. Tylko częściowym lekarstwem było wyposażenie B-52 w pociski samosterujące, które pozwalały atakować z większych odległości. Z tych powodów z biegiem czasu B-52 zaczęły odgrywać coraz większą rolę jako bombowce konwencjonalne. W 2018 r. w lotnictwie USA nadal służy 75 egzemplarzy wersji B-52H, budowanej między 1960 i 1962[1]. Wskaźnik dostępnych do użycia maszyn wynosi do 60% tej liczby i jest lepszy od nowszych bombowców B-1 i B-2 (do 40%), niższy jest także koszt godziny lotu[1]. Amerykańskie siły zbrojne nie zamierzają wycofywać Stratofortressów ze służby liniowej wcześniej niż w latach 40. XXI wieku.

Boeing B-52 Stratofortress - American long-range strategic bomber. First flown in 1952, used in combat, inter alia, in the Vietnam War and the First Gulf War.
The Stratofortress was developed as a new core of Strategic Air Command forces, in which the Convair B-36 Peacemaker [2] was to be replaced. The first flight of the YB-52 prototype took place on April 15, 1952; piloted by Tex Johnston [3]. The first serial version of the B-52A was flown in 1954, but only three were built for testing. The first large-series version of the B-52B entered service in 1955 [1]. In addition to the two XB-52 and YB-52 prototypes, 3 B-52A, 50 B-52B, 35 B-52C, 170 B-52D, 100 B-52E, 89 B-52F, 193 B-52G and 193 B-52G and 102 B-52H [1].
At the peak of aircraft service in 1963, US strategic aviation had 650 B-52s grouped in 42 squadrons at 38 airports [4]. In the 1960s, intercontinental missiles took over the lead role in the US nuclear force, and the continuously improved Soviet anti-aircraft defense put into question the effectiveness of the B-52. The only partial cure was equipping the B-52 with cruise missiles that allowed them to attack from greater distances. For these reasons, over time, the B-52s began to play an increasingly important role as conventional bombers. In 2018, the US aviation still serves 75 copies of the B-52H version, built between 1960 and 1962 [1]. The rate of available machines for use is up to 60% of this number and is better than the newer B-1 and B-2 bombers (up to 40%), and the cost of an hour of flight is also lower [1]. US forces do not intend to withdraw Stratofortress from line service until the 1940s.